رایة الهدی

تلاش برای معرفت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

بی شک، اگر کسی دارای حسن وزیبایی باشد وما نسبت به حسن وجمال اوشناخت ومعرفت یابیم، برمبنای فطرت خویش به او علاقمند شده، اورا دوست خواهیم داشت.ازاین رو بهترین راه برای تقویت دوستی به امام عصرعجل الله تعالی فرجه الشریف درک و شناخت صحیح نسبت به آن ولی عظمای الهی است، چنانچه ابی بصیرازامام صادق علیه السلام نقل کرده که فرمود: خدای متعال بنده ای راکه ما محبوب مردم سازد و مارامورد نفرت آن ها قرار ندهد، رحمت کند. آگاه باشید به خداقسم! اگر نیکویی کلام مارا بر مردم رروایت کنند، نزد مردم عزیزترین خواهیم بود...1

بنابراین یکی از وظایف مسلم ما درزمان غیبت، شناخت حضرت بقیه الله و معرفت به مقام آن بزرگوار ومعرفی آن عزیز است، چراکه تلاش برای معرفت آن حضرت، مایه سعادت و نجات، وکوتاهی درآن سبب زیان دنیوی ، اخروی و خسران ابدی می گردد. معرفت یافتگان به مقام عظمای آن حضرت، اگر دوران ظهور حضرتش را به حسب ظاهر درک نکنند، نور معرفت آن حضرت، آن هارا به رستگاری دنیا وآخرت سوق خواهد داد.

روشن است که وقتی انسان چیزی را نشناسد ومرتبه آن را نداند، علاقه ای نیز نسبت به آن در خود احساس نخواهدکرد وهرچند زیباترین وبرترین هم باشد به دنبال آن نیز نخواهد رفت. ازاین رو آنان که بامقام ومرتبت امام زمان خویش بیگانه اند، از نعمت معرفت وولایت آن حضرت نفعی نبرده، عاقبتی جز تیرگی و بدبختی نخواهند داشت، چنان که در حدیثی از پیامبر گرامی اسلام صلوات الله علیه وآله آمده است: کسی که بمیرد .امام خویش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است.2

برای راهیابی به فهمی بهتر از این حدیث شریف، لازم است بدانیم همان گونه که معرفت به خدای تبارک وتعالی در نهاد تمام آدمیان سرشته شده، معرفت به امام عصر ارواحنا فداه نیز که عظیم ترین تجلی خداوند تعالی در عصرحاضر است، در نهاد و فطزت انسان به ودیعت نهاده شده است. براین اساس، تمام ما در نهان فطرت خویش، به ساحت امام زمان علیه السلام معرفتی وجدانی وحضوری داریم3، اما جای هزار تاسف مه اغلب ما این گران بهاترین گنجینه الهی رابا زنگارهای گناه وغفلت و حجاب های نادانی وجهالت در ویران کده دلهامان نهان داشته ایم.

---------------------

پی نوشت ها:

1. کافی، ج 8، باب 8، ص229، ح 293
2. بحارالانوار، ج 23، ص 77و78و81 وبه همین مضمون در میزان الحکمه ج1، ص 171
3. چهل حدیث امام خمینی(ره) ذیل حدیث11،فطرت ص186-181